In de tentoonstelling Schakelen staat de waarneming centraal. De drie deelnemende kunstenaars, Mieke Marx, Martin Fenne en Suzan Drummen kiezen er bewust voor om veel aandacht te besteden aan het oppervlak, de huid van de kunstwerken. Daardoor zijn alle werken buitengewoon levendig en gedetailleerd.

Mieke Marx toont hier werken uit haar serie Snel, zwaar, oud: organisch aandoende reliëfs en silhouetten die als scherven aan de wand bevestigt zijn. Ze lijken incompleet of aangetast als bij een Grieks fries waaruit delen zijn verdwenen.
Martin Fenne zet, strook voor strook, met paspelband (afzetband voor binnenvoeringen) zijn werk in elkaar. De kleuren, patronen en composities van de gerepresenteerde matrassen zijn afgeleid van zeegezichten.
Suzan Drummen legt steen voor steen, in complexe patronen, een veelkleurig glazen ‘tapijt’ op de grond of bevestigt deze tegen de muur.

Alle drie de kunstenaars werken hier letterlijk zonder een kader. Daardoor kunnen de werken zich horizontaal over de vloer uitspreiden, zich ophopen tegen de muur, zich nestelen in een hoek of uiteenvallen in fragmenten als was de tentoonstelling een ‘mozaïekvertelling’.

Voor uitgebreide versie van deze tekst; zie Tekst