SNEL, ZWAAR, OUD

In de serie ‘Snel, zwaar, oud’ zien we silhouetten en organisch aandoende vormen. Soms lijken het buitelende lichamen of fragmenten van een torso, dan weer krijgen ze iets dierlijks als was het een soort zeehond of schild van een kever. Nergens wordt de ware identiteit onthuld, nergens het object gepreciseerd. Sterker nog, het lijkt alsof de objecten juist moedwillig zijn afgedekt met een extra laag, een tweede huid, een levendige sluier of ondoordringbaar schild.
Hun betekenis schuilt misschien juist wel in het ongedefinieerd zijn...

Net als bij ‘Il Polline delle Stelle’ zijn deze panelen als scherven los en in onderlinge samenhang gepositioneerd aan de wand. Door zaagsneden en inkepingen lijken de vormen wel fragmenten of brokstukken. De verbeelding wordt op de proef gesteld: zoals je bij het zien van een hedendaagse presentatie van een Grieks fries flink moet fantaseren om missing pieces erbij te denken.
Ook hier is veel aandacht besteedt aan het oppervlak en de huid van het werk; dit om de levendigheid en de gelaagdheid te vergroten.